I N D O K K U M

k o m t e r a a n

Waar ik nu weer in verzeild geraakt ben

Waar ik nu weer in verzeild geraakt ben

Tijdens een veiling in de Blokhuispoort voor Serious Request heb ik samen met drie vrienden geboden op een tochtje zeilen op het Wad met Frits Wester. Zeven juni was het zover. Om half acht in de ochtend word ik opgehaald en vertrekken we richting Harlingen waar de boot van Frits ligt. Ik ben gek op water maar ik heb nog nooit met een ‘gewone’ zeilboot over het Wad gevaren en ben dan ook zeer benieuwd. Op de een of andere manier doet water iets met me. Ik word er rustig van en toch enthousiast.

Tijdens een veiling in de Blokhuispoort voor Serious Request heb ik samen met drie vrienden geboden op een tochtje zeilen op het Wad met Frits Wester. Zeven juni was het zover. Om half acht in de ochtend word ik opgehaald en vertrekken we richting Harlingen waar de boot van Frits ligt. Ik ben gek op water maar ik heb nog nooit met een ‘gewone’ zeilboot over het Wad gevaren en ben dan ook zeer benieuwd. Op de een of andere manier doet water iets met me. Ik word er rustig van en toch enthousiast. Het water, het wad en de schepen die we tegenkomen zijn prachtig. Het weer is perfect en we zijn in goed gezelschap. Eenmaal in de haven van Terschelling schuiven Jack de Vries, oud staatssecretaris van Defensie, en zijn vriendin Mellissa aan. Het is direct gezellig. Ik bedenk me dat dit weer zo’n bijzonder moment is welke ik niet mag vergeten. Na een tijdje vertrekken we met zijn zevenen naar de kroeg ’t Zwaantje, een gezellig bruin café waar we niet veel later opgehaald worden door Douwe, eigenaar van een restaurant op één van de stranden van Terschelling. De jeep is groot maar omdat we met zeven man zijn moeten er vier van ons in de kofferbak. We scheuren over het strand naar Douwe zijn restaurant. Na een heerlijk diner gaan we naar onze laatste post, Hessel, want niet bij Hessel geweest is alsof je niet op Terschelling bent geweest. We dansen tot in de late uurtjes en keuvelen nog even gezellig na op de boot om de volgende dag weer te vertrekken richting Harlingen. Ik realiseer mij op de terugreis, wanneer ik zelfs even aan het roer mag staan, wat een bijzonder leven ik heb. Deze herinnering is er één om nooit te vergeten. Als je deze column leest wil ik je dan ook meegeven; koester de momenten die je meemaakt en maak mooie herinneringen in het leven. Wini Weidenaar

Redactie
Redactie