Dit jaar blikt in-dokkum tussen de kerstdagen en de jaarwisseling vanuit verschillende invalshoeken terug op 2021. Hoe was afgelopen jaar? Welke invloed had corona? Wat waren de lichtpuntjes? Hoe wordt kerst gevierd? En we blikken vooruit naar 2022. In deze editie kijken we terug met Liesbeth Sterk, directeur van basisschool JKC Sint Bonifatius.
Dit jaar blikt in-dokkum tussen de kerstdagen en de jaarwisseling vanuit verschillende invalshoeken terug op 2021. Hoe was afgelopen jaar? Welke invloed had corona? Wat waren de lichtpuntjes? Hoe wordt kerst gevierd? En we blikken vooruit naar 2022. In deze editie kijken we terug met Liesbeth Sterk, directeur van basisschool JKC Sint Bonifatius. Hoe was het jaar 2021 voor jullie? Als ik terugkijk op 2021 heb ik met name het gevoel: wat was het druk, maar ik kan je niet precies noemen wat ik nou gedaan heb… Dat komt doordat we door de pandemie continu heel adhoc bezig waren: flexibel zijn en aanpassen, elke dag opnieuw. We begonnen het jaar met een lockdown en we sluiten het jaar ook weer af met een week extra vakantie. Daarnaast zijn we op 1 maart officieel gestart als Jenaplan Kind Centrum Sint Bonifatius, waarbij zowel de peuterspeelzaal en -opvang als de BSO in onze school geïntegreerd zijn. Leerkrachten en pedagogisch medewerkers werken samen en zijn één team. In principe stromen peuters door naar de kleuters binnen ons JKC. We hebben gelukkig op de laatste schooldag voor de zomervakantie onze traditionele Bonifair op het schoolplein kunnen vieren, uiteraard op gepaste wijze. Evenals het op een gepaste manier afscheid nemen van groep 8 en hun musical in de Bonifatius Kapel. Fijn dat zulke momenten gevierd zijn. Welke invloed had corona op jullie jaar? Net als voor iedereen: veel! In de basis wil je dat school een fijne plek is om te zijn voor kinderen. Maar dit jaar kwam bij werkelijk alles ‘corona’ om de hoek kijken. We moesten begin november zelfs de school een week sluiten: er waren zoveel coronagevallen dat we geen andere keus hadden. Een vreselijk lastige beslissing, maar het heeft wel geholpen! Het hele jaar door moeten de kinderen steeds ‘opnieuw’ beginnen. Je merkt de onrust en de spanning van de kinderen en ja, dan vergeten ze de afspraakjes wel eens die op school gelden. Het is bewonderingswaardig hoe snel de kinderen samen met de leerkrachten alles steeds weer oppakken. Ik vind alle coronamaatregelen vooral heel jammer voor de kinderen: hoe goed de online lessen ook waren vormgegeven je mist dingen in de processen, zoals bijvoorbeeld groepsvorming. Ook richting de ouders: het is superknap hoe ze er elke keer op het thuiswerken ingesprongen zijn. Niks is meer vanzelfsprekend en er wordt veel van ouders gevraagd. Onze school heeft een heel hoge ouderbetrokkenheid, we doen het echt samen met de ouders. Ouders dronken hier onder schooltijd een kopje koffie met elkaar. Nu zijn er nauwelijks ouders binnen, dat merk je écht. Daarom probeer ik ’s morgens altijd op het schoolplein te staan om toch die verbinding te houden. Je blijft het schooljaar alles afwegen; zo snap ik dat een studiedag in zo’n jaar voor ouders heel dubbel voelt. Maar ik moet als directeur ook aan de school- en teamontwikkeling denken: dat blijft stilstaan wanneer je alle studiedagen schrapt. Die studiedagen hebben wij echt nodig als team om het onderwijs te blijven ontwikkelen en te verbeteren. Waren er ook lichtpuntjes in 2021? Absoluut! Ons schoolkamp in september in Schoonoord kon doorgaan. Voor ons is dat in het begin van een schooljaar, zo’n belangrijk onderdeel van het onderwijs. Ik was heel bang -nadat het in 2020 afgelast moest worden- dit te verliezen… Toch hebben we als school steeds gekeken naar wat wél kon. Bijzonder om te zien vind ik dat deze generatie kinderen de eerste generatie kinderen is -sinds de Tweede Wereldoorlog- die écht blij is om op school te zijn! Zij weten hoe het is om thuis te zitten en niet naar school te kunnen of mogen en alles wat je daarbij dus mist. Ik zag steeds opnieuw de blijdschap van kinderen -ook uit de bovenbouw- als ze weer naar school mochten. Dat vind ik wel echt een bijzonder en mooi punt. Hoe hebben jullie kerst gevierd? We zagen de extra vakantieweek al aankomen en daarom organiseerden we het kerstdiner een week eerder. Dat kwam achteraf perfect uit. De kinderen kwamen donderdagmiddag in feest- of galakleding naar school en namen allemaal gerechtjes mee. In de eigen stamgroep werd daarvan een heerlijk buffet gemaakt en het kerstverhaal werd door de leerkracht voorgelezen. Vrijdag stond in het teken van toneelstukjes en dansjes die de kinderen in samenwerking met Opus3 ingestudeerd hadden. Een prachtig mooie afsluiting van het jaar! Al hadden we heel graag alle ouders uitgenodigd in een tent op het plein terwijl de kinderen aan het kerstdiner zaten. Een mooi moment voor ontmoeting. Helaas kon dat niet doorgaan… In de decembermaand willen we als school ook altijd aan een ander denken. Dit jaar hebben we gekozen voor Stichting Kabira, zij ondersteunen in samenwerking met de lokale gemeenschap in Oeganda kansarme jongeren met name door de duurzame ontwikkeling van passend en kwalitatief goed onderwijs. Onze juf Vera is zeer nauw betrokken bij deze organisatie, we weten dus zeker dat de opbrengst goed terecht komt. Via de verkoop van kerstkaarten en kerstengelen hebben we de stichting financieel een beetje kunnen helpen. Hebben jullie een kerstwens die jullie willen delen? Ik wens dat we met elkaar in contact blijven: contact, verbinding en vertrouwen, daar moeten we ons allemaal voor blijven inzetten! En als we vooruitblikken op 2022…? Als school hebben wij altijd plannen! Ik vind het vooral heel belangrijk dat we met elkaar met onderwijs bezig kunnen en op school aan het werk kunnen. Dat we vieringen weer met elkaar en met ouders erbij kunnen vieren en de kinderen kunnen voorbereiden om met een fijne en stevige basis richting het Voortgezet Onderwijs krijgen. Op dit moment hebben we 156 kinderen op onze school en we groeien nog steeds. Na de kerstvakantie vertrekken de twee groepen van de bovenbouw naar onze buren, basisschool ‘de Bron’. In goede harmonie en samenwerking met het team van de Bron is dit tot stand gekomen. Onze kinderen blijven gewoon bij ons op het plein spelen en ook de vieringen zijn in onze school, maar de klaslokalen voor deze twee groepen komen we echt tekort. Door deze verhuizing is het voor ons als team nog belangrijker de verbinding te houden en daarop alert te zijn: daar gaan we met elkaar ons best voor doen!
