Dokkumers kinst overal teugenkomme. Su het Nutterd un tydsje in Amsterdam sitten. Dat war al begin 70-er jaren. De Provo’s warren noch mar krekt van de Dam affeecht en de kabouters hadden besit fan ut Vondelpark nommen. Un boeiende tyd foar de jongeren fan toen. Overal war protest teugen ut gesach, mar dy deden ok al 100 jaar utselfde. Se warren ut foaral met sichself eens. Sels in Dokkum wurdde de muur van ut Rinses Jetsesstraatsje beklad: ‘Beetje bij beetje gaat Dokkum op zijn reetje’. Ok in Dokkum sloech de ferpaupering toe. Ut het holpen, want flak dêrna kwam Stadsherstel in aksy… Mar ik wú jimme even un klein ferhaaltsje fertelle over wat ik dêr un kear sach. Ik sat in tram lijn 25 en dy ging deur de Vijzelstraat fan ut Weteringse plein richting Munttoren. Ik sat moai wat út ut raamke te kiken en naast mij fytste un man met un groate ijsko gelyk met mij op. Dan nam er wear un groate lik en ik docht noch, dêr hew ik ok wel sin in. Nou war der niet su feul rúmte tussen de tram en de stoep, dus hij fytste flak naast mij, mar keek mij nyt an. Inenen ging hij wat mear naar de stoep en dêr siën ik noch un groate kearel met un kale kop lopen, dat war in dy tiid best bisonder. Foardat ik er erch in had, har disse kale kop gyn hoedsje op, mar een komplete ijsko op syn kale kop staan. Ik keek naast mij en myn fytser keek op noch om: syn ijsko war op. Nutterd
