Henriëtte Banga gaf mij het stokje door om “Dokkum door de ogen van…..” voort te zetten. Dat doe ik graag. Want die trots die zij voelt op Dokkum die voel ik ook. Vooral s ’zomers is het een voorrecht om hier te zijn. Dat is voor mij en mijn vrouw ( kinderen wonen niet meer thuis ) de belangrijkste reden om dan niet op vakantie te gaan. Dokkum is immers tot en met de fantastische Admiraliteitsdagen het mooiste plekje ter wereld. Veel te beleven, veel fietspaden, veel culturele activiteiten etc. etc. Ik heb zelf in Breda ( studie ) en in Amsterdam ( werk) gewoond maar Dokkum, ja hoe kan je dat het beste verwoorden…… Het voelt gewoon goed: Rust en ruimte een authentieke binnenstad en de wereld binnen handbereik. Veel respect heb ik voor die mensen in onze samenleving die iets voor een ander doen en voor hen die activiteiten organiseren voor het algemeen belang. Nee ik noem geen namen daar is dit epistel tekort voor. Maar als je je daar voor open stelt dan zie je dat er door hen aan het verleden , heden en toekomst veel aandacht word besteed. Op dit moment ligt de gehele infrastructuur in de binnenstad en buiten de stad op de schop. Alles wordt gedaan met groot historisch besef voor een goede bereikbaarheid in de toekomst. Dat maakt dat de eigen bevolking blijft waar ze is opgegroeid maar ook mensen van elders naar Dokkum komen om hier dat gevoel te krijgen. Ik sluit af met de zelfde woorden als Henriëtte: Aan wie ik het stokje doorgeef, blijft nog even een verrassing…
