In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Pieter Leistra.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Pieter Leistra. Wie ben je en wat doe je? Ik ben Pieter Leistra, 39 jaar en getrouwd met Froukje. We zijn een samengesteld gezin en samen hebben we vier skotten fan bern: twee meiden Jolanda en Doetie en twee jongens Romke en Geart. Afgelopen februari hebben we ons meisje Fardau tijdens de zwangerschap verloren... We wonen met elkaar in Oosternijkerk en sinds twee jaar ben ik zzp-er en heb ik een handelsonderneming. Wat heb je met Dokkum? Ik ben hier geboren en heb hier zeven jaar gewoond, aan de Spoorstraat. Dokkum is nu een belangrijke spil voor ons. De kinderen gaan hier straks naar de middelbare school, onze vrienden wonen hier, we winkelen in Dokkum: we zijn hier dus heel regelmatig. Het mooiste plekje van Dokkum is? De Scooterfabriek. We woonden daar in de buurt en die fabriek vonden we spannend en mooi. Het gebouw vind ik nog steeds prachtig, daar achter de bomen wanneer je over de Rondweg rijdt. Het blijft gewoon gaaf: dat we dat in Dokkum gehad hebben, dat er scooters zijn die in Dokkum gemaakt zijn. Welk plekje in Dokkum moet direct worden aangepakt om de stad mooier te maken? Wanneer we naar Dokkum toe rijden komen we uit het noorden aanrijden. Als je dan Dokkum inrijdt, daar waar de Centrale As begint, ligt een grote dikke bult modder met bouwhekken. Dat is geen mooi aangezicht van Dokkum, geen visitekaartje. Dat zou wel aangepakt mogen worden. Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… volgens mij hetzelfde als in elke andere stad. Het kan misschien beter, maar er zijn weinig andere mogelijkheden. Je moet even lopen van de parkeerplaats naar het centrum, maar dat is toch in elke stad zo?! Dokkum is over tien jaar… toch wel hetzelfde. Dokkum timmert goed aan de weg! Het enige wat me echt opvalt is dat er steeds meer winkels verdwijnen. Dat is jammer en dat komt natuurlijk ook door het online winkelen, ik vind dat wel een dingetje. Aan de andere kant, door de leegstand komen er steeds meer kroegjes en dát vind ik dan wel weer gezellig! De nieuwe markt is... djoer mar wol moai. De veranderingen hebben veel geld gekost, maar het is mooi geworden. Al wordt zo’n plein ook weer heel snel gewoon voor ons. Voor toeristen is het vast wel een heel leuk plekje. En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou: Klopt het dat je altijd in een korte broek loopt, waarom is dat? Dat klopt, ik vind dat heerlijk! Noflik en lekker fris. Ik had altijd al van ongeveer april tot december een korte broek aan. Dit jaar hebben we nauwelijks winter gehad, dus ik heb ‘m nu al het hele jaar al aan. Daarnaast heb ik ook al zo’n vijftien tot twintig jaar lang een hoed op. Ik heb graag wat op het hoofd en zo’n petje had ik niks mee. Vanuit Australië kreeg ik toen een keer deze hoed en die heb ik niet weer afgedaan. De mensen om mij heen zijn het inmiddels wel gewend. Je hebt je eigen handelsonderneming, wat doe je precies? Van meerdere loonbedrijven hier uit de buurt doe ik het onderhoud, ik las meubels voor een meubelmaker, heb een autohandeltje en doe nog veel meer klusjes voor verschillende bedrijven. Ben de ene keer drukker dan de andere keer, maar zit nog vol met ideeën voor de toekomst! Ik ben een periode heel erg ziek geweest en moest toen keuzes maken. Toen heb ik wel tegen mezelf gezegd: ik wil nu niks anders meer dan genieten. Daarom gaan we ook bijna elk weekend wel op stap met onze camper. Heerlijk het hele weekend op stap met zijn zessen! Gezien al je verschillende werkzaamheden, ben je vast heel handig. Altijd geweest? Op mijn zeventiende ben ik van school geschopt, dat was echt niet mijn ding. Ik leefde toen ik de tijd dat er altijd wel werk was en dus ging ik gelijk aan de slag. Mijn instelling was toen al: als een ander het kan, kan ik het ook. Veel klussen lukken met zo’n instelling wel. Ik pak altijd alles wel aan. Ik wil het altijd proberen en zie geen problemen. Je bent fanatiek autocrosser geweest, waar komt de liefde voor de autocross vandaan? Vroeger als klein jongetje was ik al gek van auto’s! Dat zit totaal niet in de familie maar mij heeft het altijd geboeid: ik speelde met autootjes, verzamelde fotootjes en plaatjes en plakte die in een plakboek. Autocross leek me helemaal geweldig en op mijn 17e had ik mijn eerste wedstrijd. Ik was gelijk verkocht! Vanaf toen ging ik eigenlijk elk weekend naar de cross. Later zelfs elke maand naar Engeland, met een vaste ploeg monteurs. Daar deed ik aan Banger Racing: een full contact tak van de autosport. In deze klasse is alles toegestaan: je mag elkaar volledig uitschakelen. Wat vind je zo mooi aan Banger Racen? Hoe groter de klappers, hoe mooier! Tja, misschien is het wel een gebrek... En ik heb daardoor ook al zoveel gebroken. Je kan het niet bedenken maar alles aan mijn lijf is al wel stuk geweest. Toch ging ik elke keer gelijk weer naar de cross. Ik zou ook nu zo weer instappen. Mijn afscheidswedstrijd was in 2015. De wereld verandert en zo ook het Banger Racen: er kwamen steeds meer veiligheidsvoorschriften en het werd gewoon te duur. In mijn tijd kon je voor een paar centen een raceauto kopen. Nu gaat er zoveel geld in om... Elke maand naar Engeland, je was daar beroemd? Ik moet eerlijk zeggen: ik won nooit, was een waardeloze racer. Maar destijds gingen we er wel elke maand naar toe inderdaad. We hadden een eigen vrachtauto gemaakt met een kraan zodat we de auto’s konden takelen. Dan reden we die kant op met twee auto’s, voor elke dag een auto. Want daar blijft na zo’n race echt niks van over, hoor. Op vrijdag richting Frankrijk en daar op de boot of soms met de trein, maar net wat het goedkoopste was. Het hele weekend racen en dan maandags weer richting huis. Machtig! Nog wel een mooi verhaal over Engeland: ik was al gestopt met racen toen de baan in Engeland, waar ik overigens mijn eerste race reed, ging sluiten. Ik was uitgenodigd samen met 200 andere oud-racers voor de afscheidswedstrijd. Omdat Froukje steeds al riep dat ze zo graag wilde trouwen had ik bedacht: als je dan een huwelijksaanzoek doet, moet je het goed doen. En dus vroeg ik haar daar, met 10.000 man publiek ten huwelijk. Ze had niks in de gaten, gelukkig zei ze ja! Ben je nooit bang geweest om iets te krijgen of te verongelukken? Nee. Ik heb nooit geen angst gehad. Zenuwen ken ik ook niet. Dat heb ik eigenlijk met alles, ben nergens benauwd voor. Dat had ook wel nadelen: het heeft wel eens goed zeer gedaan! Mijn zoontje lijkt daarin wel verdacht op mij... Dat beangstigd mij wel. As hy ‘n lyts bytsje fan heit hat, don wit ik ’t net! Ja, daar ben ik wél bang voor. Welke invloed heeft corona op jouw dagelijks leven? Voor mij nog helemaal niks, wij kunnen alles nog doen. We houden er uiteraard rekening mee en respecteren de regels. Onze dochters zijn twaalf en de jongens tien, mijn vrouw geeft ze nu thuis onderwijs. Dat was even wennen voor iedereen, maar dat gaat nu heel erg mooi. Dat is hier thuis altijd de verdeling; ik ben aan het werk en Froukje is thuis bij de kinderen. Wij willen de bern zelf opvoeden. Het loonwerk gaat gewoon door tijdens corona, de boer zal wel moeten! Mijn autohandel is nu misschien wel wat minder, mensen gaan nu niet te strunen. Maar ik heb het nog steeds smoordruk met van alles. Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Ik ben 39 jaar en heb nog nooit een krant gelezen. Ik volg het nieuws heel weinig. Als de wereld in de brand staat moet het in de achtertuin branden, anders weet ik het gewoon niet. In de auto of op de fiets? In de auto, absoluut. Geen twijfel. Online shoppen of de stad in? Voor winkelen gaan we de stad in, we moeten elkaar hier de ruimte gunnen om te verdienen. Dingen die ik voor werk nodig heb, bestel ik wel vaak online. Om af te sluiten: Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien? Nog niet bekend...
