Dokkum is een heel bijzondere stad voor mij. In mijn jonge jaren zag ik op de zwart-wit televisie een beeld van Dokkum: de Bonifatiusbron met de pastoor erbij. Ik dacht toen: “Daar moet ik eens naar toe.” Katholieken met heilig water in Noordoost Friesland was voor mij een verrassing. Toen ik de gelegenheid kreeg van mijn werkgever om directeur van het AZC Kollum te worden, ging ik in 1997 wonen in Dokkum. Mijn oom Jan Groeneveld, broer van mijn vader, waarschuwde mij: “daar moet je niet naar toe gaan.” Oom Jan is op oudere leeftijd uit de kast gekomen en vond Dokkum, waar hij enige jaren aan het onderwijs verbonden is geweest in de jaren 50, te streng gereformeerd. Mijn vader Dick Groeneveld was een fries, geboren in Sneek. Toen mijn ouders op bezoek kwamen in mijn nieuwe woonplaats, bleek mijn vader deze omgeving te kennen. Hij had vroeger bij de melkfabriek Hûsternoard gespeeld. En het was dan ook voor mij een volkomen verrassing dat mijn grootmoeder Koopmans, waar ik volledig naar vernoemd ben, in Ee geboren is. Mijn overgrootvader Koopmans was daar dominee en zijn portret hangt nog in de kerk. Zo leerde Dokkum mij over de geschiedenis van mijn familie. Zo was Dokkum mij meer eigen dan ik wist. Dokkum was een plek waar ik al geschiedenis had liggen. In de bijna 20 jaar dat ik hier woon heb ik Dokkum zien groeien van een stad met een bescheiden karakter naar een stad met steeds meer lef, een stad die kan bruisen en open staat voor ieder die er wil zijn. Oom Jan zou vast trots verwonderd zijn geweest als hij mijn (homo)huwelijk met mijn Lenie had kunnen bijwonen. Wat een feest was dat en wat voelde ik me thuis in de inmiddels mij zo vertrouwde stad. En wat die Bonifatiusbron betreft: wat een prachtige kapel hebben we toch in Dokkum. Nu, met mijn nieuwe bedrijvigheid in mindfulnesstrainingen, leer ik steeds meer mensen kennen en voel ik me meer en meer burger van deze noordelijkste stad van Nederland. Ik ben dankbaar dat ik in Dokkum woon, een gastvrije stad met een open karakter. Aan wie ik het stokje weer doorgeef om een stuk te schrijven is nog even een verrassing.
